Tekst źródłowy strony /SelectProste

= [[TI:WTBD]]/SelectProste =

Zapytanie (czasami zwane kwerendą) jest instrukcją zwracającą wynik. Wynikiem w SQL jest zawsze zbiór wynikowy — tabela o określonej przez postać zapytania liczbie (i dziedzinach) kolumn, natomiast liczba (i zawartość) jej wierszy zależy od aktualnej zawartości tabel źródłowych. Zbiór wynikowy nie całkiem jest relacją w sensie teorii relacyjnej: nie charakteryzuje się kluczem głównym, może mieć powtórzenia wierszy, i nie ma co udawać, że jego wiersze nie są przekazywane w określonym porządku — istnieje zresztą klauzula ORDER BY, pozwalająca narzucić kryterium sortowania.

Zapytanie zaczyna się od słowa SELECT, po nim następuje definicja kolumn wyniku, a dalej — szereg opcjonalnych klauzul (FROM czasami jest traktowana jako obowiązkowa, ale większość systemów dopuszcza domyślny FROM, mimo że jest to rzadko przydatne). Kolejność klauzul jest istotna, nie mogą one być przestawiane.


;SELECT -- zapytania proste
:SELECT 2+1;
::najprostszy SELECT nie czerpie z żadnej tabeli, tylko dokonuje ewaluacji wyrażenia zbudowanego ze stałych ew. wywołań funkcji. Oczywiście jest to mało przydatne. UWAGA: Oracle (np.) nie dopuszcza tej postaci -- tzn. klauzulę FROM traktuje jako obowiązkową.
:SELECT ''kol1, kol2, ...'' FROM ''tabela'';
::to co wcześniej określaliśmy jako ''rzutowanie'';
:SELECT ''wyr1, wyr2, ...'' FROM ''tabela'';
::wyrażenia mogą być zbudowane ze stałych, operatorów, wywołań funkcji, oraz ''nazw kolumn odpytywanej tabeli''
:SELECT ''wyr1, wyr2, ...'' FROM ''tabela'' WHERE ''warunek'';
::''warunek'' wyznacza podzbiór wierszy, dla którego zostaną obliczone wyrażenia tworzące kolumny zbioru wynikowego
:SELECT ''wyr1, wyr2, ...'' FROM ''tabela'' WHERE ''warunek''
:ORDER BY ''klucz_sortowania1, ...'' [ASC|DESC];
::''klucz_sortowania'' jest wyrażeniem utworzonym tak, jak kolumny zbioru wynikowego, jego wartości decydują o porządku zwracania wierszy wyniku. W wielu systemach możliwe jest też użycie numeru kolumny zbioru wynikowego;
:SELECT ''wyr1, wyr2, ...'' FROM ''tabela'' WHERE ''warunek''
:ORDER BY ''klucz_sortowania1, ...'' [ASC|DESC]
:LIMIT [''offset'',] ''limit'';
::oznacza pominięcie pierwszych ''offset'' wierszy wyniku i zwrócenie maksymalnie ''limit'' kolejnych wierszy. Nb. Oracle tego nie rozumie. Można tę klauzulę napisać też inaczej:
:LIMIT ''limit'' OFFSET ''offset''
::Specjalne wyrażenie "*" zastosowane jako lista kolumn wyniku oznacza ''wszystkie kolumny tabel źródłowej'':
:SELECT * FROM ''tabela'' [WHERE ''warunek''];
::Można również napisać ''tabela.''*, co się przydaje zwłaszcza w zapytaniach wielotabelowych (p. dalej). Nota bene do zasad dobrej praktyki należy '''nie'''używanie zapytań postaci SELECT * ... w kodzie produkcyjnym -- ich sens się zmieni, jeżeli zmieni się zestaw kolumn w tabeli źródłowej, co wbrew pozorom nie jest rzadkie w ewolucji aplikacji. Jawne wymienianie wszystkich kolumn potrzebnych w zapytaniu pozwala, by zmiany takie nie unieważniały zapytań korzystających tylko z takiego podzbioru kolumn, który ''nie'' uległ zmianie.
::Można też zastosować inne wyrażenie specjalne, liczące ile wierszy zawiera wynik:
:SELECT COUNT(*) FROM ''tabela'' [WHERE ''warunek''];
::To jest przykład ''funkcji agregującej'', o których dokładniej będzie dalej.