Próbkowane z częstością 1 oscylacje o częstościach
f, od góry: 1,3, 1, 0,5 i 0,3. Sinusa o częstości 0,3 można odtworzyć dokładnie z samych wartości dyskretnych (kropki), podobnie dla granicznej częstości 0,5. Natomiast próbkowane z tą samą częstością szybsze oscylacje wprowadzają przekłamania — widoczna na samej górze oscylacja o częstości 1,3 daje w chwilach próbkowania wartości
dokładnie takie same jak sygnał na dole. Zjawisko to nosi nazwę
aliasingu (
porównaj).