Pracownia Sygnałów Biologicznych/Zajecia 7: Różnice pomiędzy wersjami

Z Brain-wiki
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
<b>Pomiar Elektrookulogramu</b>
 
<b>Pomiar Elektrookulogramu</b>
 
==Wstęp==
 
==Wstęp==
 +
 +
Prezentacja: [[Media:EOG.pdf]]
 +
 
Kolejnym narządem, w którym znajdują się generatory czynności bioelektrycznej jest oko. W narządzie tym zachodzą skomplikowane procesy biochemiczne i elektryczne, umożliwiające widzenie. Procesy te zostaną omówione na oddzielnym wykładzie, w tym miejscu zaś wymienimy tylko te zjawiska, które mają wpływ na powstawanie w oku czynności elektrycznej.
 
Kolejnym narządem, w którym znajdują się generatory czynności bioelektrycznej jest oko. W narządzie tym zachodzą skomplikowane procesy biochemiczne i elektryczne, umożliwiające widzenie. Procesy te zostaną omówione na oddzielnym wykładzie, w tym miejscu zaś wymienimy tylko te zjawiska, które mają wpływ na powstawanie w oku czynności elektrycznej.
 
# Jednym z najważniejszych części oka jest ''siatkówka'', której zadaniem jest odbieranie bodźców świetlnych oraz zamiana ich na sygnały elektryczne, przekazywane dalej do kory wzrokowej. W siatkówce płynie nieustannie prąd, którego natężenie zmienia się wraz z intensywnością padającego na nią światła. Związane z tym sygnały bioelektryczne można rejestrować za pomocą elektrod umieszczonych na powierzchni oka lub nawet za pomocą elektrod umieszczonych na powierzchni skóry wokół oka. Tak zarejestrowany sygnał elektryczny, powstały w oku w trakcie widzenia, nazywamy ''Elektroretinogramem'' (ERG). Sygnał ten ma amplitudę od kilku nanowoltów do kilku &mu;V i jest wykorzystywany w diagnostyce wielu chorób siatkówki.  
 
# Jednym z najważniejszych części oka jest ''siatkówka'', której zadaniem jest odbieranie bodźców świetlnych oraz zamiana ich na sygnały elektryczne, przekazywane dalej do kory wzrokowej. W siatkówce płynie nieustannie prąd, którego natężenie zmienia się wraz z intensywnością padającego na nią światła. Związane z tym sygnały bioelektryczne można rejestrować za pomocą elektrod umieszczonych na powierzchni oka lub nawet za pomocą elektrod umieszczonych na powierzchni skóry wokół oka. Tak zarejestrowany sygnał elektryczny, powstały w oku w trakcie widzenia, nazywamy ''Elektroretinogramem'' (ERG). Sygnał ten ma amplitudę od kilku nanowoltów do kilku &mu;V i jest wykorzystywany w diagnostyce wielu chorób siatkówki.  
Linia 6: Linia 9:
 
Sygnał EOG można też wykorzystać do konstrukcji interfejsów [[http://dl.acm.org/citation.cfm?id=1740647]].
 
Sygnał EOG można też wykorzystać do konstrukcji interfejsów [[http://dl.acm.org/citation.cfm?id=1740647]].
 
# Ruch oka sterowany jest za pomocą mięśni. W trakcie rejestracji Elektrookulogramu widoczne będą również wyładowania elektryczne związane z działaniem mięśni.
 
# Ruch oka sterowany jest za pomocą mięśni. W trakcie rejestracji Elektrookulogramu widoczne będą również wyładowania elektryczne związane z działaniem mięśni.
===Ćwiczenie I ===
+
===Ćwiczenie I: Podstawowe własności sygnału EOG ===
 
Wykonaj pomiar Elektrokulogramu za pomocą dwóch par elektrod połączonych w montażu dwubiegunowym.  
 
Wykonaj pomiar Elektrokulogramu za pomocą dwóch par elektrod połączonych w montażu dwubiegunowym.  
 
<!--* Umieść jedną z elektrod nieco przyśrodkowo i nieznacznie powyżej szpary powiekowej, drugą zaś a po przeciwległej stronie, tj. nieco poniżej szpary powiekowej. --><br>
 
<!--* Umieść jedną z elektrod nieco przyśrodkowo i nieznacznie powyżej szpary powiekowej, drugą zaś a po przeciwległej stronie, tj. nieco poniżej szpary powiekowej. --><br>
Linia 21: Linia 24:
 
Wyświetl te sygnały w programie napisanym samodzielnie, rozważ efekty stosowania filtra grórnoprzepustowego.
 
Wyświetl te sygnały w programie napisanym samodzielnie, rozważ efekty stosowania filtra grórnoprzepustowego.
  
 +
* Przetestuj co dzieje się z sygnałami dla filtrów górnaoprzepustowych o częstościach odcięcia 0.1, 0.25, 0.5, 1, 2, 4 Hz.
 +
* Dla wybranego filtru górnoprzepustowego zbadaj wpływ filtrowania dolnoprzepustowego dla częstości odcięcia 15 i 30 Hz.
 +
* Swoje badania zilustruj przedstawiając wybrane fragmenty przefiltrowanych sygnałów
 +
 +
 +
 +
 +
<!--
 
===Ćwiczenie II ===
 
===Ćwiczenie II ===
 
Powtórz ćwiczenie I, łącząc elektrody z monopolarnymi wejściami wzmacniacza, elektrodę odniesienia umieść na lewym płatku uszu lub wyrostku sutkowatym.
 
Powtórz ćwiczenie I, łącząc elektrody z monopolarnymi wejściami wzmacniacza, elektrodę odniesienia umieść na lewym płatku uszu lub wyrostku sutkowatym.
 +
-->
  
 
+
===Ćwiczenie II: dekoder sakad ===
===Ćwiczenie III===
 
 
Napisz program wyświetlający na macierzy 5x5 następujące sekwencje:
 
Napisz program wyświetlający na macierzy 5x5 następujące sekwencje:
 
* kwadrat środkowy - kwadrat górny - kwadrat środkowy
 
* kwadrat środkowy - kwadrat górny - kwadrat środkowy
Linia 31: Linia 42:
 
* kwadrat środkowy - kwadrat dolny - kwadrat środkowy
 
* kwadrat środkowy - kwadrat dolny - kwadrat środkowy
 
* kwadrat środkowy - kwadrat lewy - kwadrat środkowy
 
* kwadrat środkowy - kwadrat lewy - kwadrat środkowy
Zapisuj do pliku tekstowego czasy i kody poszczególnych sekwencji.
+
Zapisuj do pliku tekstowego czasy i kody poszczególnych sekwencji. Powtórz po kilkanaście sekwencji całości.
 
 
Wyświetl te sygnały w programie napisanym samodzielnie, bez stosowania filtra grórnoprzepustowego.
 
  
Zaprojektuj detektor, wykrywający, która sekwencja została wykonana.
+
* Wyświetl te sygnały w programie napisanym samodzielnie, bez stosowania filtra grórnoprzepustowego i z użyciem wybranego w ćwiczeniu I filtra.
 +
* Potnij sygnały wg. tagów, tak że początek fragmentu jest początkiem taga "kwadrat środkowy" rozpoczynającego sekwencję, a koniec końcem taga "kwadrat środkowy kończącego sekwencję".
 +
* Nałóż uzyskane fragmenty danego typu sekwencji na siebie.
 +
* Zaobserwuj prawidłowości (wzorce) występujące dla poszczególnych sekwencji.
 +
* Zaprojektuj detektor, wykrywający, która sekwencja została wykonana.
 +
* Przetestuj go na zebranym sygnale.
  
 +
===Ćwiczenie III: interfejs 'sakadowy' ===
 +
Zrealizuj prosty system do analizy on-line ruchu gałki ocznej, modyfikując detektor z poprzedniego ćwiczenia. W najprostszej wersji system ma wypisywać w terminalu wykryty kierunek sakady.
  
===Ćwiczenie IV ===
+
Wykorzystamy kod pokazany w ćwiczeniu:
Zrealizuj prosty system do rejestracji ruchu gałki ocznej, tzw. Eye tracker.  (http://laboratorium-eeg.braintech.pl/rozdz11.html)
+
https://brain.fuw.edu.pl/edu/index.php/Laboratorium_EEG/Wprowadzenie_do_syg_online#.C4.86wiczenie:_Wykorzystanie_pomiaru_EMG_do_sterowania_on-line
 +
  
 
<!--
 
<!--

Wersja z 07:26, 21 maj 2021

Pomiar Elektrookulogramu

Wstęp

Prezentacja: Media:EOG.pdf

Kolejnym narządem, w którym znajdują się generatory czynności bioelektrycznej jest oko. W narządzie tym zachodzą skomplikowane procesy biochemiczne i elektryczne, umożliwiające widzenie. Procesy te zostaną omówione na oddzielnym wykładzie, w tym miejscu zaś wymienimy tylko te zjawiska, które mają wpływ na powstawanie w oku czynności elektrycznej.

  1. Jednym z najważniejszych części oka jest siatkówka, której zadaniem jest odbieranie bodźców świetlnych oraz zamiana ich na sygnały elektryczne, przekazywane dalej do kory wzrokowej. W siatkówce płynie nieustannie prąd, którego natężenie zmienia się wraz z intensywnością padającego na nią światła. Związane z tym sygnały bioelektryczne można rejestrować za pomocą elektrod umieszczonych na powierzchni oka lub nawet za pomocą elektrod umieszczonych na powierzchni skóry wokół oka. Tak zarejestrowany sygnał elektryczny, powstały w oku w trakcie widzenia, nazywamy Elektroretinogramem (ERG). Sygnał ten ma amplitudę od kilku nanowoltów do kilku μV i jest wykorzystywany w diagnostyce wielu chorób siatkówki.
  2. Rogówka (zewnętrzna warstwa oka znajdująca się w jego przedniej części) jest naładowana dodatnio względem siatkówki umiejscowionej po przeciwnej stronie oka. Rogówka wraz z siatkówką tworzą zatem w przybliżeniu układ dipola elektrycznego. W momencie ruchu okiem, dipol ten zmienia orientację w przestrzeni, zaburzając rozkład natężenia pola elektrycznego. Związany z tym sygnał o amplitudzie kilku miliwoltów można zmierzyć za pomocą elektrod umieszczonych na skórze wokół oka. Widoczny jest ona także na elektrodach umieszczonych na powierzchni głowy w trakcie pomiary czynności elektrycznej mózgu. Sygnał ten, czyli elektryczny zapis ruchu gałek ocznych, nazywamy Elektrookulogramem (EOG). Czynność elektryczną związaną z ruchem gałek ocznych obserwuje się również w trakcie mrugania, kiedy to gałki oczne skręcają nieco ku górze (tzw. zjawiska Bella), a także w trakcie badań diagnostycznych zaburzeń snu (w różnych etapach snu występują wolne lub szybkie ruchy gałek ocznych).

Sygnał EOG można też wykorzystać do konstrukcji interfejsów [[1]].

  1. Ruch oka sterowany jest za pomocą mięśni. W trakcie rejestracji Elektrookulogramu widoczne będą również wyładowania elektryczne związane z działaniem mięśni.

Ćwiczenie I: Podstawowe własności sygnału EOG

Wykonaj pomiar Elektrokulogramu za pomocą dwóch par elektrod połączonych w montażu dwubiegunowym.

Przyjrzyj się na bieżąco w SVAROGu sygnałom w poniższych sytuacjach, a następnie zarejestruj odpowiadajće im sygnały aby dało się je przedstawić w prezentacji.

  • Jedną parę elektrod umieść poniżej i powyżej oka, drugą w pobliżu lewej i prawej skroni.
  • Skonfiguruj program do rejestracji i przeglądania mierzonego sygnału w czasie rzeczywistym.
  • Wykonaj ruch oczami w górę i opisz zarejestrowany sygnał.
  • Wykonaj ruch oczami w dół i opisz zarejestrowany sygnał.
  • Wykonaj mrugnięcie i opisz zarejestrowany sygnał.
  • Przeczytaj fragment tekstu, zaobserwuj efekty związane z ruchem sakadowym oka.

Wyświetl te sygnały w programie napisanym samodzielnie, rozważ efekty stosowania filtra grórnoprzepustowego.

  • Przetestuj co dzieje się z sygnałami dla filtrów górnaoprzepustowych o częstościach odcięcia 0.1, 0.25, 0.5, 1, 2, 4 Hz.
  • Dla wybranego filtru górnoprzepustowego zbadaj wpływ filtrowania dolnoprzepustowego dla częstości odcięcia 15 i 30 Hz.
  • Swoje badania zilustruj przedstawiając wybrane fragmenty przefiltrowanych sygnałów



Ćwiczenie II: dekoder sakad

Napisz program wyświetlający na macierzy 5x5 następujące sekwencje:

  • kwadrat środkowy - kwadrat górny - kwadrat środkowy
  • kwadrat środkowy - kwadrat prawy - kwadrat środkowy
  • kwadrat środkowy - kwadrat dolny - kwadrat środkowy
  • kwadrat środkowy - kwadrat lewy - kwadrat środkowy

Zapisuj do pliku tekstowego czasy i kody poszczególnych sekwencji. Powtórz po kilkanaście sekwencji całości.

  • Wyświetl te sygnały w programie napisanym samodzielnie, bez stosowania filtra grórnoprzepustowego i z użyciem wybranego w ćwiczeniu I filtra.
  • Potnij sygnały wg. tagów, tak że początek fragmentu jest początkiem taga "kwadrat środkowy" rozpoczynającego sekwencję, a koniec końcem taga "kwadrat środkowy kończącego sekwencję".
  • Nałóż uzyskane fragmenty danego typu sekwencji na siebie.
  • Zaobserwuj prawidłowości (wzorce) występujące dla poszczególnych sekwencji.
  • Zaprojektuj detektor, wykrywający, która sekwencja została wykonana.
  • Przetestuj go na zebranym sygnale.

Ćwiczenie III: interfejs 'sakadowy'

Zrealizuj prosty system do analizy on-line ruchu gałki ocznej, modyfikując detektor z poprzedniego ćwiczenia. W najprostszej wersji system ma wypisywać w terminalu wykryty kierunek sakady.

Wykorzystamy kod pokazany w ćwiczeniu: https://brain.fuw.edu.pl/edu/index.php/Laboratorium_EEG/Wprowadzenie_do_syg_online#.C4.86wiczenie:_Wykorzystanie_pomiaru_EMG_do_sterowania_on-line


Przetestuj moduł

  • Umieść elektrody do rejestracji ruchu gałki ocznej jak w ćwiczeniu I i przetestuj działanie modułu. Miłej zabawy :-)