WnioskowanieStatystyczne/Statystyki i estymatory: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 105: | Linia 105: | ||
==Estymator wariancji== | ==Estymator wariancji== | ||
− | przypomnijmy wzory na wariancję: | + | przypomnijmy wzory na wariancję dla przypadku, kiedy znany jest rozkład: |
<math> | <math> |
Wersja z 11:45, 16 mar 2017
Wnioskowanie_Statystyczne_-_wykład
Statystyki i estymatory
Funkcję [math]S(x_{1},x_{2},...x_{n})[/math] określoną na elementach próby [math]\{x_i\}[/math] zwiemy statystyką. Obliczane w praktyce statystyki służą weryfikacji hipotez statystycznych (zwiemy je wtedy statystykami testowymi — tym zajmiemy się w następnym rozdziale) lub estymacji (szacowaniu) parametrów rozkładu prawdopodobieństwa w populacji zmiennej [math]x[/math], z której pobierana jest próba. W tym drugim przypadku zwiemy je estymatorami. Na przykład wartość średnia próby
może być estymatorem wartości oczekiwanej populacji [math]\mu=E(x)[/math].
Estymator zwiemy nieobciążonym, jeśli dla każdej wielkości próby [math]n[/math] jego wartość oczekiwana jest równa wartości estymowanego parametru (oznaczmy go np. [math]\beta[/math]):
[math] \forall n \ E(S(x_{1}...x_{n}))=\beta. [/math]
Estymator zwiemy zgodnym, jeśli przy wielkości próby dążącej do nieskończoności jego wariancja dąży do zera:
[math] \underset{n\rightarrow \infty }{\lim }\sigma (S(x_{1}...x_{n}))=0. [/math]
Estymator wartości oczekiwanej
Zaproponowany estymator wartości oczekiwanej (1) jest nieobciążony i zgodny.
Dowód:
[math] E(\overline{x})=E\left(\frac{1}{n}\underset{i=1}{\overset{n}{\sum }}x_{i}\right)= \frac{1}{n}\underset{i=1}{\overset{n}{\sum }}E(x_{i}) =\frac{1}{n}\underset{i=1}{\overset{n}{\sum }}\mu =\frac{1}{n}n\mu =\mu [/math]
[math] \sigma ^{2}\left( \overline{x}\right) = E \left( \left( \overline{x}-E(\overline{x})\right)^{2}\right) = E\left(\left(\frac{1}{n}\underset{i=1}{\overset{n}{\sum }}x_{i}- \frac{1}{n}\underset{i=1}{\overset{n}{\sum }}\mu \right)^{2}\right) = [/math] [math] =\frac{1}{n^{2}}E\left(\left(\underset{i=1}{\overset{n}{\sum }}(x_{i}-\mu )\right)^{2}\right) [/math]
Jeśli elementy próby są niezależne, to
gdzie [math]\delta_{ij}[/math] oznacza deltę Kroneckera:
[math]\delta_{ij}=1\ \textrm{ dla }\ i=j, \delta_{ij}=0\ \textrm{ dla }\ i\neq j[/math].
Ponadto, jeśli elementy próby pochodzą z tego samego rozkładu, to [math]\sigma ^{2}(x_{i})=\sigma^{2}(x)[/math], czyli
Estymator wariancji
przypomnijmy wzory na wariancję dla przypadku, kiedy znany jest rozkład:
[math] \mu=E(x)=\overset{n}{\underset{i=1}{\sum }}x_{i}P(X=x_{i}) [/math]
[math] \mu=E(x)=\underset{-\infty }{\overset{\infty }{\int }}x p(x)dx. [/math]
Spróbujmy skonstruować estymator wariancji jako [math] s_o^{2}=\frac{1}{n}
\underset{i=1}{\overset{n}{\sum }}(x_{i}-\overline{x})^{2}.[/math]
Jego wartość oczekiwana wyniesie
[math] E\left( s_o^{2}\right) = \frac{1}{n} E\left(\sum\limits_{i=1}^{n}(x_{i}-\overline{x})^{2}\right) =\frac{1}{n}\sum\limits_{i=1}^{n}E\left( (x_{i}-\mu +\mu -\overline{x})^2\right)= [/math]
(z %i 2)
[math] \frac{1}{n}\sum\limits_{i=1}^{n} \left[ E\left( (x_i-\mu)^2\right) - E\left( (\overline{x}-\mu )^{2}\right) \right] = [/math]
[math] = \frac{1}{n} \left[ n \sigma^{2}(x)-n\left(\frac{1}{n}\sigma^{2}(x)\right)\right] [/math]
[math] =\frac{n-1}{n}\sigma ^{2}(x) , [/math]
czyli nie jest dla każdej wielkości próby [math]n[/math] równa [math]\sigma^2(x)[/math]. Tak więc [math]s_o^2[/math] jest estymatorem obciążonym. Jako nieobciążony estymator wariancji możemy zaproponować
— sprawdzenie, że jest on nieobciążony, pozostawiamy jako proste ćwiczenie. Podstawiając ten estymator wariancji do wyprowadzonego powyżej wzoru na wariancję wartości średniej (3) w miejsce [math]\sigma^2[/math], dostajemy wzór na estymator wariancji wartości średniej próby:
Pierwiastek tej wielkości
[math] s_{\overline{x}} = \sqrt{ \frac{1}{n(n-1)}\sum_{i=1}^n(x_{i}-\overline{x})^{2}} [/math]
jest estymatorem odchylenia standardowego wartości średniej. Wielkość tę czasem utożsamia się z "błędem wartości średniej".
<references>